🏒 Linia Pozornego Zetknięcia Nieba Z Powierzchnią Ziemi Lub Morza

Zjawiska wulkaniczne powstają w wyniku wysokiego ciśnienia materii znajdującej się głęboko pod powierzchnią Ziemi, w skorupie lub płaszczu Ziemi. Powstaje tam magma magma – gorąca, stopiona masa skał, z dużą ilością wody i gazów. Ciśnienie to powoduje wydobywanie się na powierzchnię stałych, ciekłych i gazowych produktów Woda, która spada na powierzchnię ziemi w postaci deszczu lub śniegu, wyparowuje, spływa do najbliższej rzeki (a dalej do morza), a także wsiąka w glebę, zasilając wody podziemne. Spod ziemi wypływa na powierzchnię jako źródło dające początek rzece, która z kolei wpada do innej, większej, lub do jezior i mórz. linia na mapie oznaczająca zasięg cechy językowej z zakresu morfologii: widnokrąg: linia pozornego zetknięcia się widocznej części nieboskłonu z powierzchnią Ziemi: pion: linia pokrywająca się z kierunkiem siły ciężkości na powierzchni ziemi: horyzont: linia, wzdłuż której niebo wydaje się stykać z powierzchnią ziemi: kursor 1. miejsce pozornego zetknięcia się nieba z ziemią lub morzem; widnokrąg, nieboskłon, widnokres; 2. w astronomii: koło wielkie na sferze niebieskiej, prostopadłe do pionu; Ciało niebieskie, którego wysokość pomierzyliśmy jest bardzo daleko. Linia pozycyjna byłaby wówczas miejscem geometrycznym wszystkich punktów na powierzchni ziemi, z których w danym momencie namierzalibyśmy ciało niebieskie w danym azymucie. Linia taka nazywa się linią jednakowych azymutów i nie ma zastosowania w astronawigacji. Znajdź odpowiedź na Twoje pytanie o Proszę o napisanie cech ruchu obrotowego i obiegowego,Następstwa ruchu obrotowego i obiegowego oraz Cechy astronomicznych pó… Linia graniczna. Zniszczony płot przebiagający dokładnie w linii granicznej między Polską a Niemcami. Po polskiej stronie znajduje się (nieujęty na zdjęciu) głęboki rów, a za nim pas drogi granicznej. Linia graniczna - miejsce przecięcia granicy państwowej z powierzchnią ziemi bądź z wodami powierzchniowymi. W terenie przebieg 6. Ruch obrotowy Ziemi odbywa się z zachodu na wschód. 7.Widnokrąg-linia pozornego zetknięcia nieba z powierzchnią ziemi lub morza. Zenit- miejsce Słońca gdzie promienie słoneczne podają pod kątem 90* Pasaty- wiatry stałe, wiejące z wyżów zwrotnikowych w kierunku równika. Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Kiedy o jak powstał wszechświat, Co to gwiazda, Układ Słoneczny tworzą and more. Nauczysz się. opisywać niszczącą, transportującą i budującą działalność rzek i mórz; rozróżniać zmiany rzeźbotwórczej działalności rzek w zależności od odcinka ich biegu; interpretować efekty erozji rzecznej, począwszy od źródeł aż do ujścia; rozróżniać typy ujść rzecznych; wymieniać typy wybrzeży morskich. 1. Przypisy Widnokrąg Zobacz też: inne znaczenia. Widnokrąg, horyzont widomy [1] – granica widoczności w płaszczyźnie horyzontu. Linia pozornego zetknięcia nieboskłonu z powierzchnią Ziemi. W terenie otwartym widnokrąg jest zbliżony kształtem do okręgu. W terenie zabudowanym lub pofałdowanym, widnokrąg stanowią najdalsze widoczne elementy krajobrazu . Założona przez Aleksandra Wielkiego w 331 roku p.n.e. Aleksandria była jednym z najważniejszych miast starożytnego świata. W VIII wieku n.e. seria trzęsień ziemi i fal pływowych spowodowały, że znaczna część miasta znalazła się pod powierzchnią Morza Śródziemnego. Heraklejon (Egipt). Starożytny port nad Morzem Śródziemnym 3ZsCbYQ. Cele lekcji Poziom wiadomości: Uczeń: Poda uproszczoną definicje widnokręgu i linii widnokręgu Wymieni nazwy kierunków głównych i pośrednich Poda podstawowe sposoby wyznaczania kierunku północnego w terenie Wyjaśni zależność wielkości widnokręgu od miejsca obserwacji Poziom umiejętności: Uczeń: Wskaże w terenie otwartym widnokrąg i linię widnokręgu Określi jego kształt Narysuje widnokrąg oraz zaznaczy miejsce obserwacji i widziane obiekty Wyznaczy przybliżony kierunek północny za pomocą Słońca, kompasu i mchu na drzewach Wyznaczy pozostałe kierunki pośrednie znając kierunek północny Określi kierunki różnych obiektów w stosunku do miejsca obserwacji Podpisze kierunki główne i pośrednie na linii widnokręgu odpowiednimi skrótami Postawy: Uczeń: Przestrzega zasad bezpieczeństwa w terenie Prezentuje przyjazną i etyczna postawę w kontakcie z przyrodą Środki dydaktyczne : Teren i obiekty w terenie, gnomon kompasy, instrukcje i karta pracy, notatnik, ołówek, długopis Metoda: Obserwacja bezpośrednia w terenie, ćwiczenia terenowe, praktyczne rozwiązywanie zajęć: - wycieczka w terenie oparta na pracy w grupach Czas trwania – 2 godz. lekcyjne Pora: jesień/lato Przebieg zajęć: Faza wstępna : Sprawy organizacyjno-porządkowe (literatura dla ucznia – podręcznik, atlas do przyrody) Podanie i uzasadnienie tematu i celu zajęć Przypomnienie wiadomości: nazwy kierunków głównych i pośrednich Wyjaśnienie pojęcia widnokrąg i linia widnokręgu Podział na grupy ( każda wykonuje te same zadanie)Faza realizacji: Wręczenie grupom instrukcji i karty pracy Samodzielna praca grup w terenie wg. instrukcji i pod opieką nauczyciela, uzgadnianie rozwiązań w zespołach i wypełnianie kart Faza podsumowująca zajęcia: Liderzy każdej grupy prezentują wykonane zadania: Nazywają i wskazują w terenie widnokrąg, linię widnokręgu i kierunki Praktycznie wyznaczają kierunek północny przy pomocy kompasu, własnego cienia w południe, mchu na drzewie Przedstawiają wnioski i wyniki obserwacji zapisane w karcie pracy Dzielą się wrażeniami z zajęć terenowych, sposobu pracy, samooceną pracy w do nr 1 Stojąc na ścieżce przed laskiem i przejściem na plażę o godz 12 w południe zaznaczcie swoje miejsce obserwacji. Stańcie tyłem do Słońca i obserwujcie swój cień, wskażcie ręką kierunek północny, a następnie pozostałe kierunki główne i pośrednie, za Wami będzie kierunek południowy, po lewej stronie ręki zachód, a po prawej wschód. W notatniku wykonajcie rysunek, główne i pośrednie kierunki świata podpiszcie skrótami angielskimi. Zadanie nr 2 Wymieńcie i zanotujcie obiekty znajdujące się na N,S,W,E od Waszego miejsca nr 3 Wyznaczcie kierunek N przy pomocy kompasu i sprawdźcie czy pokrył się wam z kierunkiem wyznaczonym przy pomocy Słońca. Postawcie kompas na równej powierzchni oddalonej od metalowych przedmiotów. Zwolnijcie zacisk, igła magnetyczna będzie się wówczas swobodnie poruszać na osi, obracajcie kompasem tak długo, aż niebieska część igły wskaże na tarczy kierunek N i igła przestanie drgać. Zadanie nr 4 Stojąc na ścieżce przed laskiem i przejściem na plażę rozejrzyjcie się wokół i spróbujcie odpowiedzieć na pytania: Jak wielki jest obszar, który widzicie wokół siebie Czy widzicie linie styku nieba z ziemią Co przeszkadza Wam dojrzeć linię Wymieńcie widoczne stąd obiekty Zadanie nr 5 Przyjrzyjcie się pobliskim drzewom w lasku. Zwróćcie uwagę, po której stronie na pniach drzew znajduje się najwięcej mchu. Wyniki zapiszcie w karcie pracy Zadanie 6 Będąc już nad morzem omówcie i zapiszcie jakie zmiany zaszły w polu Waszego widzenia, odpowiadając na pytania: Czy i jak zmienił się widnokrąg. Od czego zależy jego wielkość. Jaki ma kształt. Czy widzicie linie styku nieba z ziemią i czy faktycznie niebo styka się z ziemią Narysujcie widziany widnokrąg, Napiszcie w jakim kierunku znajduje się morze wydmy i pracy Na północ od przejścia na plażę znajduje się ........................................................................... Na południe od przejścia na plażę znajduje się ........................................................................ Na zachód od przejścia na plażę znajduje się ........................................................................... Na wschód od przejścia na plażę znajduje się .......................................................................... Najwięcej mchu znajduje się na pniach drzew od strony ......................................................... Oglądany z jednego miejsca obszar powierzchni Ziemi nazywamy ........................................ Linię pozornego zetknięcia ziemi z niebem nazywamy .............................. lub ...................... Obserwator znajduje się zawsze w ........................................... widnokręgu Wielkość widnokręgu zależy od ............................................ obserwacji. Cały widnokrąg można objąć wzrokiem na .........................................................................opracowała Jadwiga Bindas n-l przyrody Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka"). Widnokrąg to linia pozornego zetknięcia nieba z powierzchnią ziemi. W terenie otwartym kształtem zbliżony jest do okręgu. Im wyżej znajduje się obserwator tym odleglejszy jest jego widnokrąg. Takie informacje posiadają już dzieci w szkole podstawowej. Ale nie o takim widnokręgu pisze w swojej powieści Myśliwski, jakkolwiek ma on z nim wiele wspólnego. Powieściowy widnokrąg to osobisty widnokrąg człowieka stale poszerzany jego kolejnymi życiowymi doświadczeniami. Bohaterem powieści Myśliwskiego jest Piotr, Piotruś. Jest on jednocześnie jej narratorem. Z perspektywy czasu wspomina swoje dzieciństwo i młodość, przypadające na okres wojny, a potem pierwszych lat komunizmu (właściwie - stalinizmu). Zagłębiając się w karty powieści obserwujemy jak poszerzał się widnokrąg naszego bohatera. Asystujemy przy jego pierwszych doświadczeniach miłości, rozpaczy, cierpienia, pierwszego upojenia alkoholem, odkrywania świata erotyki, a także dwoistości prawdy o wydobywa z pamięci kolejne ważne i mniej ważne wydarzenia ze swego życia. Często jego pamięć pobudza jakiś drobny przedmiot, myśl, zdarzenie. Nieraz wspomnienia z dzieciństwa i młodości wzajemnie się ze sobą przeplatają, przenikają, owijając się niczym bluszcz wokół jednej osoby, rzeczy czy wydarzenia. Takimi przewodnimi elementami są m. in. tango, Kruczek, cmentarz czy deszcz. Powieść czyta się tak jakby słuchało się wspomnień bliskiego nam człowieka, który siedząc naprzeciwko nas swobodnie snuje swoją opowieść. Bo tylko w takich warunkach myśl człowieka szybuje swobodnie; raz wybiega w daleką przeszłość, innym razem sięga do skarbnicy bliższych zdarzeń. I dopiero kiedy tak zaczęłam odbierać Widnokrąg Myśliwskiego, przestało mnie irytować to przeskakiwanie ze wspomnienia na wspomnienie, powracanie do już poruszanego wątku. Bo przyznam, że początkowo taki sposób narracji z lekka mnie drażnił. Wynika to chyba z chęci porządkowania zdarzeń, układania ich chronologicznie. No cóż - tu wychodzi moje "zboczenie" zawodowe. Ale taki stan nie trwał długo. Mniej więcej po przeczytaniu dwóch rozdziałów olśniło mnie, że zupełnie inaczej należy odbierać tę powieść. I wtedy zaczęłam po prostu chłonąć opowieść głównego bohatera. Choć muszę także przyznać, że niektóre historie, jak dla mnie, ciągnęły się zbyt długo i nieraz odczuwałam po prostu znużenie i przesyt. Czym zauroczyła mnie ta powieść? Wbrew pozorom pewnej chaotyczności w prowadzeniu wspomnień - przemyślaną kompozycją. Każdy rozdział bowiem skupia się wokół pewnej myśli przewodniej, najczęściej uwidocznionej w tytule. To właśnie ta myśl ogniskuje wokół siebie porozrzucane rąbki wspomnień , łącząc swobodnie lata dzieciństwa z latami wczesnej młodości czy dorosłości narratora. O kunszcie kompozycji świadczy także klamra spinająca snute przez bohatera wspomnienia. Pierwsze zdania powieści ukazują nam Piotra i jego ojca (opis fotografii zrobionej w czasie wojny podczas spaceru) - Piotr ma na sobie marynarskie ubranko, które kupił mu ojciec, i które było wyrazem marzeń o wyjeździe nad morze. Zakończenie jest opisem pobytu Piotra i jego syna Pawła właśnie nad morzem, nad które nigdy nie dane było się wybrać Piotrowi i jego rodzicom. Tak więc klamrę tę stanowi morze oraz ojciec i mnie także język i styl Myśliwskiego. Rozbudowane zdania, poetyckie metafory i porównania świadczące o swobodzie operowania słowem i doskonałości warsztatu pisarskiego autora. Pięknie i swobodnie prowadzona narracja, zmieniająca swój klimat i styl w zależności od osoby - inaczej "wypowiada się" matka, inaczej panny Ponckie, inaczej nauczyciel, inaczej sam bohater. Ta "inność" wynika z różnic temperamentu, wykształcenia, wieku czy osobowości. Myśliwski potrafi też w mistrzowski sposób uchwycić mentalność ukazanych na kartach powieści drugo- i trzecioplanowych postaci: rodziny bohatera - typowych przedstawicieli polskiej wsi, mieszkańców Rybitw, przedstawicieli Partii (wielka litera wskazuje wyraźnie na tę jedną, konkretną partię) w okolicznej cukrowni, kolegów - gimnazjalistów. Wszystko to sprawia, że kolejną powieść Myśliwskiego czytałam z wielką przyjemnością. I jak widać nie tylko ja doceniłam jej kunszt i artyzm. Dopiero po jej przeczytaniu dopatrzyłam się, że zdobyła ona w 1997 roku Nagrodę Literacką Nike. Co ciekawe właśnie w tym roku nagrodę tę przyznano po raz pierwszy. Kolejną ciekawostką jest fakt, że Myśliwski był dwukrotnie nominowany do tej prestiżowej nagrody i dwukrotnie też został nagrodzony (po raz drugi w 2007 roku za Traktat o łuskaniu fasoli). To chyba o czymś świadczy! Prawda?Żeby nie przedłużać. Kolejna powieść Myśliwskiego i kolejny strzał w dziesiątkę. Teraz będę polować na..... Kamień na kamieniu, a może na nagrodzony Traktat o łuskaniu fasoli a może na ....Moja ocena 5/6 A na zakończenie trochę tego morza, o którym marzył Piotr i jego rodzice i nad które ostatecznie pojechał wraz ze swoim synem. Ruch obiegowy Ziemi; Cechy ruchu obiegowego; Ziemia obiega Słońce po drodze zwanej orbitą – ma ona elipsy, której jednym z ognisk jest Słońce; Średnia odległość Ziemi od Słońca wynosi około 149,6 mln km (1 jednostka astronomiczna), Minimalna odległość wynosi 147 mln km – punkt ten nazywamy peryhelium (punkt przysłoneczny). Maksymalna odległość wynosi 152 mln km – punkt ten nazywamy aphelium (punkt odsłoneczny). Daty wystąpienia aphelium i peryhelium zmieniają się co roku. Ziemia osiąga peryhelium co roku między 2 i 5 stycznia(np. w 2019 r. był to 3 stycznia), a aphelium między 3 a 7 lipca (np. w 2019 r. był to 5 lipca). Ziemia obiega Słońce przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (patrząc od północy), Średnia prędkość kątowa w ruchu obiegowym Ziemi wynosi niecałe 1°/dobę, Średnia prędkość liniowa wynosi około 30 km/s. Prędkość ta zależy (zgodnie z II prawem Keplera) od aktualnej odległości od Słońca – im bliżej Słońca znajduje się Ziemia, tym szybciej się porusza po orbicie. Czas pełnego obiegu Ziemi wokół Słońca wynosi dokładnie 365 dni, 5 godzin, 48 minut i 46 sekund – okres ten nazywamy rokiem zwrotnikowym lub słonecznym – jest to czas między dwoma kolejnymi przejściami środka tarczy słonecznej przez punkt Barana. Aby ułatwić organizację życia, przyjęto, że jeden rok będzie trwał dokładnie 365 dni, natomiast nadwyżkę co 4 lata – 1 dzień – dodaje się w tak zwanym roku przestępnym – który trwa 366 dni. Ruch obiegowy Ziemi jest zauważalny z powierzchni planety, jest to pozorna droga Słońca (po „okręgu wielkim”), którą porusza się po niebie i nazywa się ekliptyką. ekliptyka – okrąg wielki na sferze niebieskiej, po którym Słońce widziane z Ziemi pozornie porusza się na tle odległych gwiazd w ciągu roku. Orbita Ziemi zawiera się w płaszczyźnie ekliptyki. Wzdłuż ekliptyki usytuowane są gwiazdozbiory zodiakalne. Nachylenie osi Ziemi względem płaszczyzny ekliptyki wynosi około 66°34′ i powoli się zmienia. Słońce pozornie przemieszcza się po ekliptyce o ok. 1° dziennie z zachodu na wschód (odwrotnie do ruchu dobowego). Gdy nasza gwiazda znajdzie się w jednym z dwóch punktów, zwanych punktem Barana i punktem Wagi, następuje zrównanie dnia z nocą na Ziemi. Jest to efekt tego, że w tych dwóch punktach ekliptyka i równik niebieski przecinają się. Gdy Słońce osiąga najdalej oddalony na północ od równika niebieskiego punkt mamy do czynienia z letnim przesileniem. Gdy Słońce znajdzie się w punkcie najdalej oddalonym na południe występuje przesilenie zimowe. Oś Ziemi jest nachylona do płaszczyzny orbity (płaszczyzny ekliptyki) pod kątem 66°34’ i nie zmienia swojego położenia w przestrzeni. Kolejne pojęcie związane z obserwacją ruchu obiegowego Ziemi to sfera niebieska (sklepienie niebieskie). To złudzenie optyczne, widziane z powierzchni Ziemi, polegające na postrzeganiu widocznego fragmentu nieba jako kopuły, na której umieszczone są obiekty (gwiazdy). Cechą sfery niebieskiej jest postrzeganie gwiazd jako znajdujących się (wbrew rzeczywistości) w jednakowej odległości od obserwatora (dostrzegamy jedynie różnicę kątową względem naszego położenia). Źródło: Andrzej Boczarowski, edycja: Krzysztof Jaworski, licencja: CC BY Sfera niebieska. Zaznaczone są kierunki geograficzne, zenit i linie wskazujące przebieg pozornej wędrówki Słońca po sklepieniu niebieskim Obserwacja planety z poziomu Ziemi nierozerwalnie wiąże się także z pojęciami horyzontu i widnokręgu. Horyzont to okrąg na styku sfery niebieskiej i płaszczyzny, na której znajduje się obserwator. Z kolei widnokrąg ogranicza się do faktycznie obserwowanej części terenu (linia pozornego zetknięcia sfery niebieskiej z powierzchnią obserwowanej terenu). Linia horyzontu i widnokręgu może się ze sobą pokrywać, jeżeli w punkcie obserwacji nie ma żadnych przeszkód terenowych. Kiedy spojrzymy w niebo, wydaje się, jakby Słońce, Księżyc i gwiazdy znajdowały się na powierzchni kopuły o kształcie półkuli. Taką pozorną, nieistniejącą półkulę, na środku której znajduje się obserwator, nazywamy sferą niebieską lub sklepieniem niebieskim. Dziś oczywiście wiemy, że żadnego sklepienia nie ma, ale jest to wygodne pojęcie, ułatwiające na przykład opis pozornego ruchu Słońca na niebie lub położenia gwiazd. Wiemy już, że linia pozornego przecięcia powierzchni Ziemi i sklepienia niebieskiego to widnokrąg lub horyzont. Natomiast punkt przecięcia pionowej linii od obserwatora do sklepienia niebieskiego to zenit. Innymi słowy – jest to punkt na sferze niebieskiej, dokładnie nad naszą głową. Ostatnim istotnym elementem obserwacji jest układ współrzędnych horyzontalnych (zwany też układem horyzontalnym). Istotą tego punktu obserwacji, jest obecność biegunów układu w postaci zenitu i nadiru, które znajdują się odpowiednio – pionowo nad oraz pod obserwatorem. Obserwacje w układzie horyzontalnym umożliwiają opisanie chwilowego położenia ciała niebieskiego – z punktu widzenia obserwatora. Źródło: mgr Sławomir Dmowski; Konsekwencjami ruchu obiegowego Ziemi wokół Słońca oraz nachylenia osi ziemskiej do płaszczyzny orbity pod kątem 66°33’ są: zmiana oświetlenia Ziemi w ciągu roku – zmiana kąta padania promieni słonecznych, a w szczególności: zmiany wysokości górowania Słońca; górowanie Słońca to moment, w którym Słońce znajduje się danego dnia najwyżej nad linią widnokręgu; Słońce góruje w zenicie, gdy promienie słoneczne padają pionowo (prostopadle) na powierzchnię Ziemi – tylko w strefie międzyzwrotnikowej).; zmiany miejsca wschodu i zachodu Słońca na linii horyzontu; zmiana długości trwania dnia i nocy – tylko na równiku dzień i noc trwają zawsze około 12 godzin; zjawisko dni i nocy polarnych; występowanie pór roku – zróżnicowanie czasu i ich trwania; występowanie stref oświetlenia na Ziemi – międzyzwrotnikowa, umiarkowana i okołobiegunowa polarna; roczny cykl niektórych zjawisk przyrodniczych (np.: wegetacja roślin, zmiany temperatury – im większa szerokość geograficzna, tym mniejsze nagrzanie terenu w ciągu roku, opady, niektóre wiatry: pasaty, monsuny itp.); roczna rachuba czasu (kalendarz); Wędrówka słońca wciągu roku Źródło: GEOGRAFIA (BAZA WIEDZY GEOGRAFICZNEJ) – RUCH OBIEGOWY ZIEMI; – RUCH OBIEGOWY ZIEMI; ziemia na rozdrożu – OD CZEGO ZALEŻY KLIMAT DANEGO MIEJSCA?; Linia pozornego zetknięcia nieba z powierzchnią ziemi krzyżówka daje naj Odpowiedzi to pozorne zetknięcie się nieba z ziemią lub wodą blocked odpowiedział(a) o 17:51 Widnokrąg, widomy horyzont - linia, wzdłuż której widoczna z danego stanowiska część terenu lub powierzchni morza wydaje się stykać ze sklepieniem niebieskim. Gdyby teren był całkowicie równinny (poziomy) i żaden przedmiot nie zasłaniał widoku, widnokrąg można by w przybliżeniu uważać za okrąg, który ogranicza widzialną tylko z jednego miejsce część powierzchni Ziemi, zwaną powierzchnią widnokręgu. Jednak na poziomej powierzchni spokojnego morza widnokrąg nie jest okręgiem, promień świetlny ulega bowiem załamaniu w przyziemnych, czy nadwodnych warstwach powietrza, wskutek czego następuje znaczne wydłużenie lub skrócenie promienia widnokręgu, różne w każdym kierunku. Wydaje się on nam mimo to okregiem, ponieważ nie umiemy ocenic odległości, podobnie jak sklepienie niebieskie wydaje się nam częścią sfery, choć odległości od gwiazd są tak różne. W miarę wznoszenia się stanowiska, promień widnokręgu się wydłuża, a powierzchnia widnokręgu staje się coraz bardziej wypukła, przy czym widać go coraz niżej, poniżej płaszczyzny poziomej, przechodzącej przez stanowisko. Niektórzy naukowcy pod nazwą widnokrąg rozumieją ową powierzchnię objętą wzrokiem, zaś linie oddzielającą sklepienie niebieskie od widzianego terenu nazywają linią widnokregu, nie uwazają przy tym wypukłych form terenu (gór pagórków) za powierzchnią terenu, lecz jak gdyby przedmioty nałożone na nią, zasłaniające linię widnokręgu. [LINK] blocked odpowiedział(a) o 20:18 Widnokrąg to linia pozornego zetknięcia nieba z Ziemią. linia pozornego styku nieba z ziemią kol0rowa odpowiedział(a) o 17:46 Uważasz, że ktoś się myli? lub

linia pozornego zetknięcia nieba z powierzchnią ziemi lub morza